"Μέθη η Ζωή" του ποιητή Ναμπίλ Χούρι هالعمر سَكرَه، للشاعر نبيل خوري

Ο Ναμπίλ Χούρι (Nabil Khoury) είναι «αρθρογράφος και ποιητής στη λιβανέζικη διάλεκτο. Γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου το 1939 στο χωριό Κφαρκάτρα, της περιφερείας Όρους Λιβάνου. Έχει γράψει πολλά άρθρα σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά. Άφησε τέσσερεις ποιητικές συλλογές: Χώμα και Ονόματα 1993, Χρόνια και Δευτερόλεπτα 1994, Το Χρώμα της Ζωής 1997, Η Ξενιτιά του Ζωγράφου 2002. Πέθανε στις 19 Ιουλίου 2002.» Έτσι τον παρουσιάζει η κόρη του στην ομάδα που δημιούργησε για την ανάρτηση των ποιημάτων του στο Facebook. Δυστυχώς δεν έτυχε να γνωρίσω τον ποιητή από κοντά ή να μιλήσω μαζί του. Άκουσα γι’ αυτόν από την κόρη τουNihale η οποία είναι φίλη και συμφοιτήτρια στο πανεπιστήμιο από το πρώτο έτος μέχρι τα μεταπτυχιακά. Δεν έχω μελετήσει ακόμα την ποίησή του, όμως το παρακάτω ποίημα μ’ άρεσε πολύ και το μετέφρασα αμέσως στα ελληνικά. Το έκανα επίσης για άλλους δύο λόγους, πρώτον διότι ο ποιητής Ναμπίλ Χούρι τέτοιες ημέρες πριν επτά χρόνια μετέστη στον κόσμο του κάλλους οπότε ήθελα αυτή η μικρή μετάφραση να είναι μια ταπεινή υπόκλιση μπροστά στην ποίησή του. Και δεύτερον γιατί όταν μίλησα στον ποιητή π. Παναγιώτη Καποδίστρια για τον ποιητή Ναμπίλ Χούρι με ώθησε να μεταφράσω κάποια ποιήματά του, και δεν μπορώ να τ’ αρνηθώ. Γι’ αυτό και ήταν ο π. Παναγιώτης ο πρώτος που διάβασε το ποίημα και μου έκανε πολύτιμες γλωσσικές και ποιητικές παρατηρήσεις. Καθώς γράφω τώρα προσπαθώ να θυμηθώ αν οι τοπικοί παράγοντες στην πόλη που ζούσε και ζει τώρα η οικογένειά του έκανε κάποια τιμητική βραδιά στον ποιητή ή κάποια τιμητική σύναξη εις μνήμην του και δεν μου έρχεται στο νου κάτι τέτοιο. Μάλλον δεν έγινε αυτό. Και ελπίζω να το κάνουν ως σεβασμό στο πρόσωπο του ποιητή Ναμπίλ Χούρι και του κάθε ποιητή, αν και οι ποιητές δεν έχουν ανάγκη από τιμές.

Μέθη τούτη η ζωή, και της μέθης το κορύφωμα

άνθρωπος περιπλανώμενος πάνω στης γης το χώμα

υπόσχεση γεννιέται και καταλήγει ανάμνηση

και κάθε μέρα μιαν ακόλουθη έχει

και φασαρία από κάποιον ερχόμενο και από φευγάτο φασαρία

Ναμπίλ Χούρι

نبيل خوري "صحافي وشاعر بالعامّيّة اللبنانيّة، من مواليد 22 شباط 1939 كفرقطرة- الشوف- لبنان. له كتابات عديدة في الصحف والمجلّات. وترك أربعة دواوين: تراب وأسامي 1993، سنين وثواني 1994، لون العمر 1997، غربة الرسّام 2002. توفّي في 19 تمّوز 2002." هكذا تعرّفه ابنته نهال في المجموعة التي أسّستها لنشر قصائده على الفايسبوك. للأسف لم يتسنَّ لي أن أتعرّف إلى الشاعر عن كثب أو أن أتحدّث معه. لقد سمعتُ به من ابنته نهال وهي الصديقة والزميلة على مقاعد الدراسة الجامعيّة من السنة الأولى حتّى الماجيستير. لم أطّلع بعد على شعره، لكنّ القصيدة أدناه التي نشرتها نهال على موقع المجموعة أعجبتني كثيراً ونقلتها فوراً إلى اليونانيّة. أضيف إلى ذلك سببين، أولهما أنّ الشاعر نبيل خوري قد انتقل إلى دنيا الجمال في مثل هذه الأيّام منذ سبع سنوات فأردت أن تكون هذه الترجمة الصغيرة انحناءة أمام شعره متواضعة. وثانيهما أنّ الأب الشاعر بانايوتيس كابوديسترياس حين حدّثته عن الشاعر نبيل خوري منذ بضعة أيّام حثّني على ترجمة بعض قصائده ولأ أقدر أن أرفض، لذلك كان أوّل مَن قرأ الترجمة وأبدى ملاحظاته الثمينة لغويّاً وشعريّاً . وأنا أكتب الآن أحاول أن أتذكّر ما إذا كانت الفاعليّت في منطقة جلّ الديب، حيث أقام ولا تزال عائلته، قد أقامت حفل تكريم للشاعر أو لقاء تكريم في ذكراه ولا يأتي على بالي شيء من ذلك. الأرجح أن هذا لم يحصل. فأرجو أن يفعلوا شيئاً احتراماً للشاعر نبيل خوري ولكلّ شاعر، وإن كان الشعراء بغنى عن أيّ تكريم.

هالعمر سَكرَه ، ونشوِة السَكرَه
إنسان عَ تراب الأرض سايح
بيخلَق وعد ، وبْينتهي ذِكرى
وكلّ يوم وْفي إلو بُكرا
وعجقة حدا جايي وحدا رايح

نبيل خوري