Παναγιώτης Καποδίστριας ο Ιερέας της Ποίησης بانايوتيس كابوديسترياس كاهن الشعر

Μπορεί εν τέλει η Ποίηση να είναι τελετουργία, άνευ τυπικού. Μπορεί να είναι υπόθεση πολύ λεπτής ευαισθησίας και που αγγίζει τα όρια της μεταφυσικής, ή οτιδήποτε άλλο. Παρά τις διάφορες ερμηνείες που δόθηκαν στην Ποίηση κοινός τόπος είναι πως μένει ένα ανερμήνευτο μυστήριο. Από τους πρώτους μήνες που ήρθα στην Πάτρα μου έτυχε να γνωρίσω τον πατέρα Παναγιώτη Καποδίστρια, ο οποίος είναι κατά παράδοξο τρόπο ιερέας της Ποίησης και ποιητής της Ιερωσύνης. Προσπάθησα τότε να διαβάσω την ποίησή του, δεν τα κατάφερα μου φάνηκε δύσκολη η γλώσσα. Τώρα μετά από δύο περίπου χρόνια επανέρχομαι, και πάλι με πολύ δυσκολία βγάζω άκρη, όχι λόγω γλώσσας αυτή τη φορά. Για τον π. Παναγιώτη δεν θα μιλήσω άλλο τώρα... Αλλά θα αφήσω ένα ποίημα να τον παρουσιάσει, εκ προθέσεως! Αυτό ελπίζω να είναι η αρχή του ιστολογίου που θα ασχολείται με την μετάφραση της λογοτεχνίας από τα αραβικά προς τα ελληνικά και αντίστροφα κατά τις δυνατότητές μου.

Εκ Προθέσεως

Λάθρα που με κρυφοκοιτάζεις

κι εγκλωβίζομαι

μ’ αρπάζει φως

και με συντρίβει χάμου

εξαίσια

άλλη δεν έχω απαντοχή

αποδεντρώθηκα

ψίχουλο η ψυχή μου εκ προθέσεως

στον πάτο εδώ του Άδη

πάει περίπατο.

(11.5.1999)

قد يكون الشعر في آخر المطاف رتبة، بلا طقس. وقد يكون مسألة شعور مرهَف يقارب حدود الميتافيزيقيا أو أيّ شيء آخر. لكن رغم التعريفات المختلفة التي حُدِّد بها الشعر فإنّه لا يزال سرّاً لا يفسَّر ولا يختلف في ذلك اثنان. منذ الأشهر الأولى على وصولي إلى باترا صدف لي أن أتعرّف إلى الأب بانايوتيس كابوديسترياس الذي هو بطريقة مدهشة كاهن الشعر وشاعر الكهنوت. حاولتُ وقتها قراءة شعره، ولم أقدر على ذلك. فقد بدت لي لغته صعبة. الآن وبعد مرور نحو العامين ونصف أعاود الكرّة، وأتمكّن من قراءتها بعد جهد، لكن ليس بسبب اللغة هذه المرّة... لن أزيد في الحديث عن الأب بانايوتيس الآن. لكن سأدَعُ قصيدة تقدّمه، عمداً! أرجو أن تكون هذه بداية المدوّنة التي ستتعاطى ترجمة الأدب من العربيّة إلى اليونانيّة والعكس، على قدر ما تتيحه إمكاناتي.

من قربان

خِفيةً وأنتَ تُسارِقُ النظرَ إليّ

وأنأسرُ يَخطِفني نور

ويَسحقُني أرضاً

بروعةْ

ليس لي أملٌ آخرُ

تَصَحَّرتُ

نفسي فُتاتٌ من قربانْ

هنا في قَعرِ الجحيمِ

>>>>>راحت هباءْ