Τίποτε το καινούργιο.
Είναι δύο οι εποχές εδώ:
Ένα μακρύ καλοκαίρι
σαν μιναρές στα έσχατα του διαστήματος.
Και ένας χειμώνας
σαν καλόγρια που προσεύχεται με ευλάβεια.
Η δε άνοιξη
Δεν μπορεί να
σταθεί στα πόδια της
Παρά μόνο για να χαιρετήσει:
καλώς ήρθατε
Στην ανάληψη του
Ιησού.
Το δε φθινόπωρο,
Δεν είναι άλλο
από μια απομόνωση
Για να σκεφτούμε
τι από τα χρόνια μας έχει ξεπέσει
Στο δρόμο της
επιστροφής.
Πού ξεχάσαμε τη
ζωή; Ρώτησα την πεταλούδα
Καθώς πετάει γύρω
γύρω στο φως
Και
έτσι κάηκε με τα δάκρυα!
Μαχμούντ Νταρουίς
(για το αραβικό πρωτότυπο, εδώ)
No comments:
Post a Comment