Πάρε την φοράδα μου και σφαξ’ την -- خُذي فَرَسي واذْبَحيها

Είσαι συ, όχι το πάθος μου για κατακτήσεις, η γαμήλια μου χαρά

Στην ψυχή μου άφησα, και στους συντρόφους της, τα δαιμόνια της δικής σου

Την ελευθερία να υποταχθεί σ’ ό,τι ζητάς.

Πάρε την φοράδα μου

Και σφαξ’ τηνε

Για να περπατήσω σαν τον πολεμιστή μετά την ήττα

Δίχως όνειρο και αίσθηση.

Χαιρετώ τον κόπο που θέλεις

Στον αιχμάλωτο πρίγκηπα, και το χρυσό για την τελετή

Των συνοδών το καλοκαίρι.

Με χαιρετίσματα χίλια

Σε χαιρετώ, όλη, να σε περιτριγυρίζουν οι οπαδοί- δαίμονες και άνθρωποι-

Χαιρετώ αυτά που έκανες μόνη σου για σένα

Η φουρκέτα σου σπάει

Το σπαθί μου και την ασπίδα.

Το κουμπί απ’ το πουκάμισό σου κουβαλάει στην λάμψη του

Το μυστικό κάθε λογής πουλιού.

Πάρε την πνοή μου ως κιθάρα που υπακούει

Σ’ ό,τι ζητάς απ’ τον άνεμο.

Όλη μου η Ανδαλουσία

Στα χέρια σου- μη, μια χορδή να μην αφήσεις

Για να αμυνθώ στην Ανδαλουσία μου.

Θα καταλάβω, σ’ άλλο καιρό

Θα καταλάβω ότι νίκησα με την απελπισία μου

Και ότι βρήκα τη ζωή μου, εκεί,

Έξω από αυτή, κοντά στο χθες μου

Πάρε τη φοράδα μου

Και σφάξ τηνε,

Για να κουβαλήσω τον εαυτό μου- ζωντανό ή νεκρό-

Με τα δικά μου χέρια.

Ποίημα του Μαχμούντ Νταρουίς
μεταφράστηκε στις 15/10/14

أنتِ , لا هوسي بالفتوحات , عرسي
تركتُ لنفسي وأقرانها من شياطين نفسك
حرية الامتثال لما تطلبين
خذي فرسي
واذبحيها
لأمشي مثل المحارب بعد الهزيمة
من غير حلمٍ وحس
سلاما على ما تريدين من تعبٍ للأمير الأسير
ومن ذهبٍ لاحتفال الوصيفات بالصيف
الف سلام عليك
جميعك حافلة بالمريدين من كل جن وإنس
سلاما على ما صنعتِ بنفسك من أجل نفسك
دبوس شعرك يكسر سيفي وتُرسي
وزر قميصك يحمل في ضوئه لفظة السر للطير من كل جنس
خذي نفسي أخذَ جيتارةٍ تستجيب
.لِما تطلبين من الريح
أندلسي كلها في يديكِ
فلا تدعي وتراً واحداً للدفاع عن النفس
في أرض أندلسي
سوف أدرك في زمن آخر
سوف أدرك أنّي انتصرت بيأسي
أنّي وجدت حياتي هنالك
خارجها قرب أمسي
خذي فرسي
واذبحيها
ًلأحمل نفسي حياً وميتا
...بنفسي

محمود درويش