Θόρυβος ضجيج

Γιατί τόσος θόρυβος Στα μάτια σας Δεν είμαι τυφλός Αλλά η βερικοκιά Και οι μακρινοί ερωδιοί Ακόμα Επαναλαμβάνουν τα όνειρά τους… Να ‘μαι εγώ μεταλαμβάνω την πραότητα μου Κουτάλι Το κουτάλι Και ξαναδιαβάζω τα ποιήματά μου Σε έναν φίλο Με χαμηλωμένη φωνή. Κι ύστερα κλαίω. Κι ύστερα στενοχωριέμαι. Κι ύστερα σπάω το ανθοδοχείο με τα τριαντάφυλλα. του ποιητή Ισκάνταρ Χαμπάς.

لمَ كلّ هذا الضجيج في عيونكم لستُ ضريراً لكنّ شجرة المشمش وطيور اللقلاق البعيدة ما زالت تعيد أحلامها... ها أنا أتناول وداعتي ملعقة ملعقة وأُعيد قراءة قصائدي لصديق بصوت خافت. ثمّ أبكي. ثمّ أحزن. ثمّ أكسر مزهريّة الورد. للشاعر إسكندر حبش.