Ισκάνταρ Χάμπας: Εκείνες οι Πόλεις إسكندر حبش: تلك المدن

I-

حين لن تبقى لي تلك المدن

ستموت الليالي كلُّها

وعند المساء

سيقتلع الحلم الحجارة

وهذه التماثيل الواقفة عند مجرى النهر

مثل تنهيدات رطبة.

من يبحث عن مركبٍ يختفي فوق المياه؟

III-

حين لن تبقى تلك المدن...

ستأتي خلال أمسيات الصيف

عاصفةٌ غامضة

كي تجتاح الضوء

أريد أن أذهب إلى تلك الصحراء

كي أسمع الفضاء

وهو يتذكّر الخراب المخنوق

من شدّة الحلم.

هل ستأتي سنوات

كي نلتقي بهذه القصائد المتروكة

على حافة الفجر؟

لم يعد من شيء هنا

لا شيء سوى المياه

التي تكلّل أرضاً

نسيها الفجر

قبل أن يركض خلف الصوت.

 من ديوان "تلك المدن" 1998

I-

Όταν δεν θα υπάρχουν πια για μένα αυτές οι πόλεις

Οι νύχτες θα πεθάνουν όλες

Και το βράδυ

Το όνειρο θα ξεριζώσει τις πέτρες

Και αυτά τα αγάλματα που στέκουν

Στην ακτή του ποταμιού

Σαν υγρούς αναστεναγμούς.

Ποιος ψάχνει ένα καράβι

Που εξαφανίζεται πάνω απ’ τα νερά;

III-

Όταν δεν θα υπάρχουν πια αυτές οι πόλεις

Θα ρθει

Τις καλοκαιρινές βραδιές

Μια μυστηριώδης θύελλα

Για να εισβάλει στο φως και να το κατακτήσει

Θέλω να πάω σ’ εκείνη την έρημο

Για να ακούσω το ύπαιθρο

Καθώς αναθυμάται το χάος που πνίγηκε

Απ’ το πολύ όνειρο.

Θα ρθουν, άραγε, χρόνια

Για να συναντηθούμε μ’ αυτά τα εγκαταλελειμμένα ποιήματα

Στην άκρη του όρθρου;

Δεν μένει τίποτε εδώ

Τίποτε εκτός απ’ το νερό

Που στεφανώνει μια γη

Που την ξέχασε το πρωί

Πριν τρέξει πίσω απ’ τη φωνή.

Από την συλλογή "Εκείνες οι Πόλεις", 1998