Κρίση Λόγου

Δημοσιεύθηκε αρχικά στο ιστολόγιο παραΘέματα λόγου

Ζώντας ο αλλοδαπός για τέσσερα περίπου χρόνια στην Ελλάδα, θεωρώ ότι με αγγίζουν τρόπον τινα αυτά, που βιώνει η χώρα - και όλος ο κόσμος άλλωστε. Ωστόσο, δεν προφασίζομαι ότι βλέπω τα πράγματα με ελληνική ματιά, αλλά ως έξωθεν παρατηρητής, ο οποίος εμπνέεται από τον ελληνικό πολιτισμό.

Η Ελλάδα παραμένει γνήσια ανατολίτικη χώρα στα όρια της Ευρώπης και της υποτιθέμενης «ένωσής» της. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα παραμένει μια χώρα, όπου η ανώτερη θεμελιακή κοινωνική αξία είναι ο Άνθρωπος και όχι ο νόμος ή η πολιτεία. Αυτό είναι ένα στοιχείο, που χαρακτηρίζει τον ελληνικό πολιτισμό άλλωστε, από αρχαιοτάτων χρόνων, πριν ακόμα το συνειδητοποιήσει η Δύση με την νεωτερικότητα. Ταυτόχρονα όμως η θεμελίωση της κοινωνίας πάνω στην αξία του Ανθρώπου συνεπάγεται ότι ο νόμος έρχεται δεύτερος, και ότι η εγγύηση για την συγκρότηση τέτοιας κοινωνίας είναι ο Λόγος ως λογική και διάλογος / επικοινωνία. Γι’ αυτό, εκεί που τοποθετείται ο νόμος ως εγγυητής της συγκρότησης μιας κοινωνίας και όχι ο Λόγος ανακαλύπτονται πάντοτε προβληματικά κενά κυρίως σε επίπεδο ηθικής.

Τι συμβαίνει όμως, όταν ηγείται τέτοιας κοινωνίας ένας πολιτικός; Η ολοφάνερη απάντηση είναι Κρίση, και μάλιστα σε όλα τα αλληλοσυνδεόμενα επίπεδα. Μια κρίση, που φτάνει στα όρια της θανατηφόρας σύγκρουσης δυο τυφλών βιαιοτήτων: της βιαιότητας του χρήματος και της βιαιότητας της εξέγερσης. Τα τέσσερα θύματα που έπεσαν χτες βρέθηκαν -δυστυχώς- σε έναν από τους χώρους, όπου συγκρούονται πάντα οι δυο αυτές βιαιότητες…

Η Ελλάδα καλείται για άλλη μια φορά να πρωτοστατεί στην αντιμετώπιση της Κρίσης. Πρώτα όμως πρέπει να προσδιοριστεί αυτή η κρίση. Για τους περισσότερους είναι κρίση οικονομική, για μένα είναι κρίση Λόγου. Γιατί το θέμα δεν είναι αν έχει ή δεν έχει χρήματα ο άνθρωπος, η κοινωνία, η πολιτεία. Είναι πώς ζει, είτε έχει λίγα χρήματα, πολλά ή καθόλου. Οι Έλληνες, που ήταν χτες στους δρόμους, βλέπουν την κρίση ως οικονομική, αλλά και ως κρίση εθνικής ταυτότητας, και εθνικής ελευθερίας. Γι’ αυτό τον λόγο οι διαδηλωτές εκτόξευσαν τα συνθήματά τους κατά της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ., που είναι δυο εκφάνσεις ενός πρώτου κακού και όχι οι αιτίες του κακού...

Οι Έλληνες για άλλη μια φορά κληρώθηκαν να πρωτοστατούν στο σπάσιμο του φαύλου κύκλου της Κρίσης. Πιστεύω ότι είναι οι καταλληλότεροι για κάτι τέτοιο, δεδομένου του πολιτισμού τους, που σέβεται την θεμελιακή κοινωνική αξία του ανθρώπου. Μια αντίσταση των Ελλήνων στον επιβαλλόμενο σύγχρονο τρόπο ζωής θα παρασύρει και άλλους λαούς, αν συνεχιστεί και κλιμακωθεί μακριά και ανεξάρτητα από τα πολιτικά σχέδια όλων των κομμάτων. Μια αντίσταση, δηλαδή, κατά της κρίσης Λόγου, που αποπροσανατολίζει τον κόσμο από τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων του καθώς και από τους πραγματικούς υπεύθυνους για τα προβλήματα.

πίνακας: Βικτώρια Κουσίδου, Στεφάνι Ελιάς 2