Αγωνία για το μέλλον των Χριστιανών στη Μέση Ανατολή

Αποχαιρετήσαμε το έτος 2009 με διάφορα γεγονότα που θέτουν σε κίνδυνο την ύπαρξη των χριστιανών στην Εγγύς Ανατολή. Και με τον ίδιο τρόπο υποδεχθήκαμε το νέο έτος. Αφορμή γι' αυτό το σύντομο άρθρο είναι τα επεισόδια που ξέσπασαν στην Αίγυπτο την περασμένη Τετάρτη 6 Ιανουαρίου όταν επιτέθηκαν κάποιοι γνωστοί άγνωστοι σε χριστιανούς που γιόρταζαν τα Χριστούγεννα στην περιοχή Ναγκάα Χαμάντι. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή ώστε να σχηματίσουμε μια γενική άποψη για όσα αντιμετωπίζουν οι Χριστιανοί στην Εγγύς Ανατολή.

Κατ’ αρχήν η Εγγύς Ανατολή συμπεριλαμβάνει μεταξύ άλλων χώρες όπως η Τουρκία, το Ιράκ, η κατεχόμενη Παλαιστίνη, η Αίγυπτος, και ο Λίβανος. Σ’ αυτή την περιοχή οι χριστιανοί αποτελούν μειονότητα, και για το περιβάλλον τους δεν έχει σημασία σε τι χριστιανικό δόγμα ανήκουν. Αυτό το τονίζω γιατί κάποιοι συνεχίζουν και σήμερα να διαχωρίζουν τους χριστιανούς σε ορθοδόξους και αιρετικούς, και να νομίζουν ότι πας μη ορθόδοξος δεν είναι χριστιανός και συνεπώς δεν μας αφορά τι παθαίνει. Σ’ αυτή την περιοχή βρίσκονται τέσσερα ορθόδοξα Πατριαρχεία, τα πρεσβυγενή Πατριαρχεία της Ανατολής και άλλα χριστιανικά Πατριαρχεία όπως εκείνο των Μαρωνιτών ή των Κοπτών κλπ.

Ευαισθητοποίηση για το Οικουμενικό Πατριαρχείο

Στην Τουρκία μαθεύτηκαν τα όσα αντιμετωπίζει το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης, και όλη η Ρωμιοσύνη. Η γειτνίαση Ελλάδας και Τουρκίας βοηθά, μαζί με άλλους παράγοντες, να ξέρουμε τι συμβαίνει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, και να είμαστε αισιόδοξοι διότι η Τουρκία ως Κυβέρνηση μαζί με τον τουρκικό λαό και τα ΜΜΕ προστατεύουν το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Γνωστά τα προβλήματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Τουρκία, αλλά η ματιά του παρόντος άρθρου βλέπει ως προτεραιότητα την ασφάλεια των Ρωμιών. Γι’ αυτό θεωρώ ότι η αποκάλυψη των σχεδίων της Εργκενεκόν έχει αποτρέψει τα χειρότερα σε πολλά επίπεδα που ξεπερνούν και την ίδια την Τουρκία.


Άθλια η κατάσταση για τους Χριστιανούς στο Ιράκ

Στο Ιράκ όμως, η κατάσταση είναι τρισάθλια για τους χριστιανούς. Ένα παλαιότερο δημοσίευμα στο Amen στις 27 Δεκεμβρίου (http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=1285) αναφέρει ότι ο αριθμός των χριστιανών έχει μειωθεί δραματικά από το 2003 έως σήμερα. Η δημοκρατία (sic) έφερε το θάνατο για τους χριστιανούς! Σε διάστημα περίπου 6 ετών έπαθαν οι χριστιανοί όσα δεν είχαν πάθει επί της εικοσαετούς δικτατορίας του Σαντάμ. Αυτό δεν σημαίνει ότι η δικτατορία ήταν ό,τι καλύτερο, αλλά με οδηγεί να αμφισβητώ το μύθο περί εκδημοκρατισμού του Ιράκ. Άλλωστε η δικτατορία του Ιράκ επέτρεπε στους χριστιανούς να προσεύχονται στις Εκκλησίες τους σε αντίθεση με άλλες, σύμμαχες των αμερικανών, βασιλείες που απαγορεύουν στους χριστιανούς κάθε λατρευτική πράξη. Οι χριστιανοί του Ιράκ είναι - όπως εκείνοι της Αιγύπτου - φορείς γλωσσών και πολιτισμών υπό αφανισμό. Αυτό καθιστά το πρόβλημα μεγαλύτερο και αγγίζει όχι μόνο όσους από μας συμπάσχουν με τους ομόπιστους αλλά και όσους σέβονται τον ανθρώπινο πολιτισμό. Περιττό να πω ότι σε κάθε περίπτωση είναι μείζον θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η κατάσταση δεν προκαλεί καθόλου αισιοδοξία διότι οι χριστιανοί του Ιράκ διώκονται με κάθε τρόπο και είναι αντιμέτωποι με μια από δυο λύσεις: μετανάστευση ή θάνατος. Έτσι δείχνουν τα πράγματα ως τώρα, και έτσι είναι φτιαγμένο το σχέδιο για την Νέα Μέση Ανατολή που ανακηρύσσεται επίσημα από το 2006 από υψηλόβαθμους πολιτικούς των ΗΠΑ, όπως η πρώην υπουργός Κοντολίζα Ράις σε διάφορες περιστάσεις (http://www.globalresearch.ca/index.php?context=va&aid=3882). Σύμφωνα με αυτό το σχέδιο, που γνωστοποιήθηκε στην στρατιωτική σχολή του ΝΑΤΟ στην Ρώμη και προκάλεσε τις αντιδράσεις τις Τουρκίας το Σεπτέμβριο του 2006 (http://www.todayszaman.com/tz-web/?hn=36919), το Ιράκ μοιράζεται σε μικρότερα κράτη με θρησκευτική βάση, όπου οι Σουνίτες και οι Σιίτες θα έχουν δικά τους κράτη, ενώ οι χριστιανοί παίρνουν το θάνατο ή την μετανάστευση. Βεβαίως κατ’ εμέ δεν πρέπει να μπουν οι χριστιανοί στην λογική του εγκλωβισμού σε τέτοιου είδους κράτη. Αντιθέτως να είναι πολέμιοι τέτοιων ρατσισμών που εν πρώτοις απειλούν τους ίδιους.


Πρόβλημα και στην Παλαιστίνη

Στην κατεχόμενη Παλαιστίνη οι χριστιανοί δεν είναι ούτε και αυτοί σε καλύτερη κατάσταση. Αφήνοντας στην άκρη τον εξευτελισμό που φέρνουν τα διάφορα δόγματα στα ιερά προσκυνήματα, για να θυμίσω τις αντιδράσεις που εξέφρασαν οι σιωνιστές κατά της εορταστικής διακόσμησης την περίοδο των Χριστουγέννων (http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=1219). Επιπλέον φτύνουν στους κληρικούς και τους μοναχούς (http://www.jpost.com/servlet/Satellite?cid=1259231077244&pagename=JPost/JPArticle/ShowFull) σε σημείο που θεωρείται πια από τους κληρικούς αυτούς μια καθημερινή πραγματικότητα σύμφωνα με το άρθρο. Οι ραββίνοι διδάσκουν το μίσος προς τους «εχθρούς» και υπερηφανεύονται για τις σφαγές στη Γάζα (http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=932) όπου σκοτώθηκαν άμαχοι χριστιανοί και μουσουλμάνοι (http://www.catholicnews.com/data/stories/cns/0900072.htm). Ευτυχώς, τουλάχιστον φέτος δεν υπήρξαν προβλήματα αναγνώρισης του Πατριάρχη...


Στο στόχαστρο οι Κόπτες

Στην Αίγυπτο οι κόπτες είχαν όπως είπαμε αιματηρά Χριστούγεννα, κάτι σαν τα μωρά της Βηθλεέμ. Τότε το Θείο βρέφος βρήκε καταφύγιο στην Αίγυπτο ενώ οι κόπτες τώρα πουθενά..Το θέμα σύμφωνα με τα δημοσιεύματα έχει πολιτικό παρασκήνιο που γίνεται όλο και πιο έντονο και έχει να κάνει με την διαδοχή του προέδρου Μουμπάρακ. Ο τελευταίος θέλει τον γιό του στο «θρόνο» της δημοκρατίας, και φλερτάρει με την οργάνωση των «αδελφών μουσουλμάνων» ώστε να συμφωνήσουν και να περάσει ομαλά η ηγεσία από τον πατέρα στον γιό. Αυτό εξηγεί τις κριτικές του επισκόπου της Ναγκάα Χαμάντι για την κυβέρνηση και τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος της περιοχής. Τα επεισόδια αυτά καταδικάστηκαν στην κυριακάτικη λειτουργία από τον Πάπα στο Βατικανό. Επιπλέον η Κοπτική Εκκλησία καλεί τους κόπτες όλου του κόσμου σε τριήμερη νηστεία, ξεκινώντας από την ερχόμενη Δευτέρα (11/1). Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που οι κόπτες στην Αίγυπτο διώκονται την τελευταία περίοδο. Όλοι θυμόμαστε την απόφαση της Αιγυπτιακής Κυβέρνησης να σφάξει όλους τους χοίρους, για να αντιμετωπίσει την γρίπη των χοίρων! Περιττό να πούμε ότι οι χριστιανοί είναι αυτοί που εκτρέφουν χοίρους.

Η κατάσταση στον Λίβανο

Στο Λίβανο, αλλά και στη Συρία, η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική. Περιορίζομαι στο Λίβανο όπου δεν υπάρχει καμία πλειοψηφία αλλά πολλές μειονότητες αφ’ ενός και αφ’ ετέρου, τον εμφύλιο ακόμα δεν τον ξέχασαν ούτε οι χριστιανοί ούτε οι μουσουλμάνοι. Γι’ αυτό ο διάλογος και η συναίνεση κυριαρχούν όπως φαίνεται ως τώρα. Επιπλέον πριν από λίγες εβδομάδες ο Γενικός Γραμματέας της Χιζμπολλάχ εξέφρασε την ανησυχία του για την «αιμορραγία» των χριστιανών από την Ανατολή, και κάλεσε τους χριστιανούς του Λιβάνου να συλλογιστούν τις αποφάσεις κάποιων να είναι με την μεριά των ΗΠΑ και να υποστηρίζουν τα σχέδιά της δίνοντας το παράδειγμα των χριστιανών του Ιράκ, οι οποίοι είναι απροστάτευτοι αυτή τη στιγμή. Και τόνισε ότι οι Λιβανέζοι χριστιανοί και μουσουλμάνοι έχουν μια ευκαιρία που δεν πρέπει να πάει χαμένη, εκείνη της ένωσης, και της αποδοχής του άλλου, χωρίς φοβίες.

Ποιο το μέλλον των Χριστιανών;

Μετά από αυτή την σύντομη ανάγνωση των γεγονότων φαίνεται ότι οι χριστιανοί της Εγγύς Ανατολής αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα που απειλούν την συνέχεια του Χριστιανισμού στην περιοχή. Η αισιοδοξία δεν χάνεται και η ελπίδα πάντα μένει φλογερή, καθώς υπάρχουν σε κάποια μέρη φωτεινές εξαιρέσεις. Οι χριστιανοί της Δύσης - και όχι οι κυβερνήσεις - θα πρέπει να σκεφτούν τι θα επιλέξουν: να βοηθήσουν τους χριστιανούς της Εγγύς Ανατολής τώρα ή θα πάνε σε κάποια χρόνια να κάνουν ιεραποστολή, όπως έγινε στην περίπτωση της Αφρικής;